Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε βρεθήκαμε καλεσμένοι με την παρέα Greek Travel Bloggers στην Κρήτη, καλεσμένοι του δήμου Χερσόνησου. Περισσότερα για το ταξίδι μπορεί κανείς να δει στο blogtravels.gr στο tag Χερσόνησος. Ανάμεσα στις άλλες ομορφιές που ξεναγηθήκαμε ήταν και ένα γευστικό.
Οδηγοί μας σε αυτό το ταξίδι ήταν η Ελένη και ο Γιάννης - ή αλλιώς η Cretan Miracle Diet and Cuisine. Τα 2 αυτά τα παιδιά ταξιδεύουν επισκέπτες τους νησιού στην τοπική κουζίνα, που έχει άλλωστε χαρακτηριστεί ως το "Θαύμα της Κρητικής διατροφής". Μαγειρεύουν μαζί με τους καλεσμένους τους και στο τέλος γεύονται τους καρπούς του κόπου τους σε ένα μεγάλο τραπέζι σαν παρέα! Η ιδέα είναι απλή και όμορφη, ενδιαφέρουσα και γευστική, διασκεδαστική και επιμορφωτική συνάμα. Από τις κριτικές που έχουν στο tripadvisor θα καταλάβετε πολλά!
Ανάμεσα στα άλλα μαγειρέματα, λοιπόν, φτιάξαμε παρέα χοχλιούς μπουμπουριστούς (και όχι μπουρμπουριστούς όπως νόμιζα ότι λέγονται πριν από το ταξίδι αυτό). Πρόκειται για τον πιο συνήθη τρόπος μαγειρέματος των χοχλιών στην Κρήτη, ιδιαίτερα στις περιπτώσεις που υπάρχει καλή παρέα! Είναι θαυμάσιος κρασομεζές αλλά και μεζές για την κρητική τσικουδιά.
Οι χοχλιοί θα πρέπει να είναι μεγάλοι (χοντροί όπως τους ονομάζουν στην Κρήτη σε σχέση με τους άσπρους μικρούς που τους ονομάζουν λιανούς).
Τους καθαρίζουμε εξωτερικά με πετσέτα και μαχαιράκι ώστε να φύγει η κρούστα που είναι συνήθως σχηματισμένη μπροστά τους.
Σε βαθύ τηγάνι βάζουμε λίγο ελαιόλαδο και αφού ακουμπήσουμε το άνοιγμα τους στο αλάτι τους τοποθετύμε με το άνοιγμα μπρος τα κάτω (μπούμυτα = μπούμπουρα στα κρητικά, σε αυτό οφείλουν και τον χαρακτήρα τους: "μπουμπουριστοί").
Τους τηγανίζουμε σε δυνατή φωτιά κι όταν αρχίσει να δημιουργείται αφρός τους ανακατεύουμε ώσπου να καταλαγιάσει αρκετά.
Τους ραντίζουμε με δυνατό άσπρο ξύδι απο σταφύλι και πασπαλίζουμε αρισμαρί (δεντρολίβανο). ανακατεύουμε ώσπου να αποκτήσουν το άρωμα από το ξύδι και σερβίρουμε σε βαθύ πιάτο περιχύνοντας τη σάλτσα που έχει απομείνει.
Καλή μας όρεξη!
*Για την ιστορία, οι χοχλιοί ήταν σύνηθες φαγητό στη μινωική Κρήτη, ιδιαίτερα στον κόσμο της υπαίθρου. Και στον αρχαίο Ελλαδικό κόσμο όμως γνώριζε μεγάλη απήχηση όπως μας πληροφορεί ο Γαληνός. Κατά την εποχή του Βυζαντίου συνέχιζε να γνωρίζει απήχηση ενώ σε περιόδους υποδούλωσης και οικονομικής κρίσης μαζί με τα χόρτα, τους βολβούς κ.α. αποτελούσαν πρόσφορη λύση.
Ως νηστίσιμο είδος είναι ιδιαίτερα αγαπημένο γι αυτό και οι εφευρετικές νοικοκυρές τους μαγειρεύουν ακόμα και σήμερα με πολλούς τρόπους. Με ρύζι, με σπασμένο στάρι (χόντρο), με κολοκυθάκια και πατάτες, με χόρτα γιαχνερά, με μάραθα, με αγγινάρες και κουκιά, στιφάδο και λοιπά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου