RSS

Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2012

Ελληνικός, τούρκικος, αραβικός καφές

Για μένα ο ελληνικός καφές είναι μία από τις αγαπημένες μικρές απολαύσεις. Συνήθως είναι ο πρώτος καφές που πίνω το πρωί στο σπίτι, ενώ συχνά τον προτιμώ και όταν κάθομαι σε κάποια καφετέρια που θυμίζει λίγο προς το παραδοσιακότερο. Επίσης, για μένα δεν έχει εποχικότητα, τον προτιμώ και καλοκαίρι. Ίσως είναι το άρωμα που σε ξυπνάει, η ιεροτελεστία, δεν ξέρω ακριβώς γιατί. Έτσι είναι οι ιεροτελεστίες, δεν έχουν πάντα νόημα.

Σε παλιότερο ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη, τούρκος καφετζής μου είχε πει ένα μικρό μυστικό. Όταν ο καφές στο μπρίκι πάει να φουσκώσει στο πλάι, το σηκώνουμε για μερικά δευτερόλεπτα και τον ξαναβάζουμε μετά. Αυτό επαναλαμβάνεται 3 φορές, σαν βάφτισμα. Πόση αξία έχει η κίνηση αυτή δεν ξέρω ή αν έχει σημασία να είναι 3 φορές, 4 ή 13. Το θέμα είναι ότι απολαμβάνω την διαδικασία και το καϊμάκι που δημιουργείται.

Όταν παραγγέλνουμε καφέ σε καφετέρια πάντα καλό είναι να ρωτάμε αν τον κάνουν σε μπρίκι ή στη μηχανή. Στη μηχανή επειδή δεν προλαβαίνει να δώσει τα αρώματά του, καταλήγει να είναι ένα νεροζούμι. Αποφύγετε. Ακόμη καλύτερη είναι η αίσθηση όταν τον σερβίρουν με το μπρίκι και να γεμίζει ο καθένας όσο και όποτε θέλει. Ο καλύτερος τρόπος παρασκευής είναι στη χόβολη, αφού η άμμος κατανέμει τη θερμότητα ομοιόμορφα. Εναλλακτικά στο μπρίκι αλλά σε χαμηλή θερμοκρασία. Δε θέλει βιασύνη, ειδικά ο ελληνικός καφές. Μεράκι θέλει και υπομονή. Δε χρειάζεται να βράσει, τότε καταστρέφεται το καϊμάκι, αρκεί ίσα-ίσα να φουσκώσει.

Ο αραβικός καφές (που είναι πιθανότατα η αυθεντική εκδοχή) έχει μέσα και κάρδαμο. Η διαφορά ελληνικού και τούρκικου είναι αμελητέα, περισσότερο το λέμε έτσι για εθνικιστικούς λόγους. Ψάχνοντας βρήκα ότι υπάρχει μια μικρή διαφορά στο καβούρντισμα και στο κόψιμο του καφέ, ο ελληνικός είναι πιο ψιλός. Παρεμπιπτόντως, για περισσότερο αυθεντική εμπειρία καλό είναι να προτιμάει κανείς φρεσκοκομμένο από καφεκοπτείο. Έχουν βελτιωθεί και οι συσκευασμένοι αλλά όχι τόσο. Ο ελληνικός διατηρείται καλύτερα στο ψυγείο όταν έχει ανοιχτεί, μέσα σε μεταλλικό ή γυάλινο βαζάκι.

Παλιότερα μέσα στον καφέ προσθέτανε κανέλα ή γαρύφαλο για γεύση. Έχω δοκιμάσει έτοιμο τέτοιο και ήταν αρκετά καλός, διαφορετικός. Επίσης, μου είπανε για μια πρέζα μαύρο πιπέρι λίγο πριν αρχίσει να φουσκώνει. Άλλες προσθήκες, πέρα από τη ζάχαρη, ήταν το αλεσμένο ρεβύθι που βάζανε παλιότερα, μάλλον χάριν οικονομίας όταν ο καφές ήταν ιδιαίτερος καφές.

Πώς θα τον πει κανείς δεν έχει τόση σημασία, όσο το πώς θα τον πιει τον καφέ του. Μην ξεχνάμε ότι είναι μια απόλαυση και οι απολαύσεις θέλουν πάντα το χρόνο και το μεράκι τους. Καλύτερη συνοδεία για τον καφέ ένα μικρό λουκούμι και ένα ποτήρι παγωμένο νερό.

ΥΓ Η ανάρτηση προέκυψε ως έμπνευση από σχετική συζήτηση που είχαμε στο twitter.

7 σχόλια:

  1. Ω, πολύ ωραία ανάρτηση! Σαν λάτρης του καφέ συμφωνώ περί ιεροτελεστίας του (ειδικά του ελληνικού) και η χαμηλή φωτιά/σιγανό βράσιμο δίνουν όντως τα καλύτερα αποτελέσματα!

    Tip 1: Εκτός από το κάρδαμο, πάει τρελά μέσα (πριν μπει στη φωτιά, για να βράσει μαζί με τον καφέ) και ένας αστεροειδής γλυκάνισος!

    Tip 2: Άλλο ένα κολπάκι για extra γεύση και άρωμα, το είχα γράψει εδώ: http://chefkang.blogspot.gr/2011/11/blog-post.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ο καφές ονομάζεται έτσι ή αλλιώς, ανάλογα με το πώς ψήνεται.
    Είναι τέχνη το ψήσιμο, αλλά τέχνη και η απόλαυσή του. Το μαρτυρά και το άσμα...
    Αχ πώς πίνουν τον καφέ τους
    οι γυναίκες οι παλιές
    ας ρουφούν από τις πίκρες,
    βγαίνουν μέσα απ' τις χαρές.
    Αχ πώς πίνουν τον καφέ τους
    οι γυναίκες οι παλιές.

    Τρεις ημέρες και τρεις νύχτες
    ετοιμάζουν την φωτιά
    για να δούνε στο φλιτζάνι
    ό,τι κρύβει η καρδιά.

    Αχ πώς πίνουν τον καφέ τους
    οι γυναίκες οι παλιές
    και πώς δένουνε τους δρόμους
    με τραγούδια και ευχές.
    Αχ πώς πίνουν τον καφέ τους
    οι γυναίκες οι παλιές.

    Τρεις ημέρες και τρεις νύχτες
    ετοιμάζουν την φωτιά
    για να δούνε στο φλιτζάνι
    ό,τι κρύβει η καρδιά.

    ΥΓ. Το καλύτερο ελληνικό καφέ στη χόβολη τον ήπια στην Αγιάσο, έξω από τον περίβολο της εκκλησίας!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καφε επινα καθε Κυριακη και εαν, τον αποφευγω λογω προβληματος στον υπνο που εχω.. Μου αρεσει ο ελληνικος καφες εχει μια ιδιαιτερη γευση! :) Αυτο το κολπο θα το δοκιμασω και εγω με το να σηκωνεις τρεις φορες το μπρικι! :)

    Μαρουλοφιλακια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ελληνικό καφέ ευχαριστιόμουν μόνο στην Κομοτηνή, όταν έπαιρνα φρεσκοαλεσμένο από τον Κέκκερη και μοσχοβολούσε όλο το τετράγωνο, κάτι ξημερώματα. Τί μου θύμισες τώρα... Τετραπλό τον έπινα, σε κανάτα!
    Πλέον φραπεδάκι, το Ελληνικότερον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Από τους ελάχιστους καφέδες που απολαμβάνω! Στη χόβολη δε είναι όλα τα λεφτά!!
    Και πρόκειται και για μια διαδικασία γεμάτη αναμνήσεις!!

    Τρελοτουρίστρια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Λάτρης του ελληνικού κι εγώ! Ο παππούς του άντρα μου τον είχε μάθει να κάνει το "βάπτισμα" για να κάνει καλό καϊμάκι. Τελικά βέβαια, εγώ κατέληξα να κάνω τον καφέ στο σπίτι! χαχα! Χρόνια λέω πως θα κάνω ένα αφιέρωμα στην κουζίνα για τον ελληνικό κι όλο δεν προλαβαίνω... Έναν γλυκό για μένα πλιζ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή