Φακές καυτερές

Μιας και ο καιρός αρχίζει να κρυώνει, τα όσπρια και οι σούπες επανέρχονται στο προσκήνιο. Αυτή τη φορά δοκιμάσαμε να κάνουμε φακές καυτερές.

Υλικά
1/2 κιλό φακές
1 κρεμμύδι
1 σκελίδα σκόρδο
1 κουταλιά της σούπας πελτέ
1/2 κουτί πουμαρό
ρίγανη, αλάτι, λάδι, πιπέρι, μπούκοβο (προαιρετικά)
1 καυτερή πιπεριά
3-4 φύλλα δάφνης
1 ποτήρι κόκκινο κρασί

Αρχικά βράζουμε τις φακές. Το νερό πρέπει να τις καλύπτει μέσα στην κατσαρόλα.
Τις σουρώνουμε και ξεπλένουμε με κρύο νερό.
Στην ίδια κατσαρόλα τσιγαρίζουμε το ψιλοκομμένο κρεμμύδι, το σκόρδο και έπειτα προσθέτουμε την καυτερή πιπεριά.
Σβήνουμε με το κρασί.

Προσθέτουμε το πουμαρό, ίση ποσότητα νερό και τον πελτέ. Ρίχνουμε το αλάτι, το πιπέρι, τη ρίγανη, τη δάφνη και το μπούκοβο (αν θέλουμε).

Αφήνουμε να βράσει, ανακατεύοντας πού και πού, μέχρι να χυλώσει.

Σερβίρεται με ζεστό φρέσκο ψωμάκι. Καλή μας όρεξη!

Συμμετοχή στον διαγωνισμό GreekFoodBlogs - TGI Friday's

Την Πέμπτη που μας πέρασε διοργανώθηκε στα TGI Friday's Κεφαλαρίου η τελική φάση του διαγωνισμού που είχαν διοργανώσει το GreekFoodBlogs και τα TGI Friday's, τα οποία και ευχαριστούμε για την ευκαιρία. Από 80 πρωτότυπες συνταγές που είχαν κατατεθεί, 17 πέρασαν στον τελικό και εκεί διακρίθηκαν οι 3 από αυτές. Στην τελική φάση συμμετείχα και γω με ένα δικό μου πιάτο, το Σπανάκι με μανιτάρια α λα ελληνικά ή Spinach with safran and garlic bread, όπως διαμορφώθηκε για να είναι αντίστοιχο στο μενού των εστιατορίων.

Η όλη διαδικασία ήταν ενδιαφέρουσα εμπειρία. 2-3 μέρες πριν τον τελικό κάθε διαγωνιζόμενος είχε συνάντηση με τον σεφ Τάσο Καλοφωλιά και το βοηθό του για τη διαμόρφωση του πιάτου ώστε να ταιριάζει αισθητικά και πρακτικά στο μενού. Η αίσθηση ότι κάποιος ειδικός έχει ασχοληθεί με μια δημιουργία σου είναι κάτι το πρωτόγνωρο για μένα.

Η συνταγή μου όπως παρουσιάστηκε

Τη μέρα του τελικού μαζευτήκαμε στο κατάστημα Κεφαλαρίου και ξεκίνησε η παρουσίαση των πιάτων από κριτική επιτροπή στην οποία συμμετείχαν άνθρωποι των TGI Friday's και κριτικός του Αθηνοράματος που συμμετέχει και στις επιτροπές για τους Χρυσούς Σκούφους. Κάθε πιάτο είχε μαγειρευτεί και σερβιριστεί από την ομάδα του καταστήματος, ενώ την παρουσίαση έκανε ο αντίστοιχος blogger. Θύμιζε κάτι από αντίστοιχες τηλεοπτικές εκπομπές. Υπήρχε επίσης και live streaming όπου κάθε υποψήφιος έδινε "συνέντευξη" λέγοντας κάποια πράγματα περισσότερα γι αυτόν και για το πάθος του με τη μαγειρική.

Η ημέρα είχε ζωντάνια, γέλιο, διασκέδαση, ευκαιρία να γνωριστούμε μεταξύ μας, να ανταλλάξουμε συνταγές και ιδέες. Φυσικά η ευκαιρία να κερδίσει κανείς στο διαγωνισμό, να δει τη συνταγή του στο μενού των καταστημάτων ήταν το επιπλέον κίνητρο. Καθολική διαπίστωση ήταν ότι η εικόνα των πιάτων των συμμετεχόντων μπορεί να πει κανείς ότι δεν απείχαν από αυτό που θα περίμενε να δει κανείς από έναν επαγγελματία του είδους. Αναμένουμε, λοιπόν, τις νεότερες εκπλήξεις από τα GreekFoodBlogs και ειδικά τη Βίκυ Κουμάντου και τον Γιώργο Δέτση, που έχουν τη μεγαλύτερη συμμετοχή στην όλη προσπάθεια. Ίσως μελλοντικά το πιάτο κάποιου food blogger να βρει μόνιμη θέση στον κατάλογο κάποιου εστιατορίου, ποτέ δεν ξέρει κανείς...

ΥΓ Τα πιάτα που πέρασαν στον τελικό. Φαντάζομαι σύντομα θα ανέβουν και οι αντίστοιχες συνταγές. Συγχαρητήρια στις 3 νικήτριες!

ΥΓ1 Φωτογραφίες για το πιάτο μου έδωσαν η Μάνα του λόχου και η Funky Cook, καθώς εγώ αμέλησα να πάρω φωτογραφική. Ευχαριστώ για την προσφορά. Περισσότερες μπορεί να βρει κανείς στο Facebook Group του GreekFoodBlogs

ΥΓ2 Αν θέλετε να βρείτε τη συνταγή μου Σπανάκι με μανιτάρια α λα ελληνικά.

Παπαγάλε, θες καφέ;

Ένα μήνα περίπου πριν σε πρωινή συζήτηση στο twitter πιάσαμε κουβέντα με κάποια παιδιά για τον ελληνικό καφέ. Από τη συζήτηση αυτή μου ήρθε η ιδέα για μια ανάρτηση για τον ελληνικό καφέ, τις μικρές και μεγαλύτερες απολαύσεις του. Δύο μέρες μετά τη σχετική ανάρτηση μου ήρθε ένα email από το τμήμα μάρκετινγκ του Λουμίδη Παπαγάλου αν ενδιαφέρομαι για την αποστολή κάποιου ενημερωτικού υλικού και δειγμάτων, επιδεικνύοντας καλά αντανακλαστικά. Φαίνεται ότι οι εταιρίες παρακολουθούν αρκετά στενά τα social media, είναι ο νέος τρόπος διαφήμισης και προώθησης. Ασφαλώς και δέχτηκα.

2 περίπου εβδομάδες μετά χτύπησε το κουδούνι μου μια μεταφορική που έφερε ένα δέμα.

Μέσα στο κουτί υπήρχε άλλα ένα κουτί καθώς και ένα δοχείο.

Άνοιγα πρώτα το δοχείο. Είχε μία συσκευασία κλασικού ελληνικού καφέ και μία κουπάτου. Επίσης είχε ένα πινέλο. Ψάχνοντας λίγο στο διαδίκτυο ανακάλυψα ότι είναι η νέα διαφημιστική καμπάνια του Λουμίδη Παπαγάλου με τίτλο Βάλε ένα χεράκι και στόχο την ανάδειξη παραδοσιακών καφενείων και την διατήρησή τους. Το πινέλο και το δοχείο είναι συμβολισμός στο να τα βάψουμε ξανά δίνοντάς τους ζωντάνια.

Άνοιξα και το άλλο κουτί. Είχε μέσα περισσότερα πράγματα, άλλες δύο συσκευασίες καφέ, πιατάκι και κούπα για καφέ, ένα μπρίκι και ένα stickάκι με σήμα τον Παπαγάλο!

Φυσικά, έσπευσα να δοκιμάσω το νέο μου μπρίκι, το οποίο έχει σχήμα που βοηθάει στην παρασκευή καφέ, καθώς λεπταίνει όσο προχωρά στο στόμιο.

Ακολουθώντας τη συνήθη ιεροτελεστία του ελληνικού καφέ, το καϊμάκι πέτυχε.

Η κριτική τώρα. Ο παραδοσιακός καφές έχει τη γνωστή γεύση του Λουμίδη Παπαγάλου, που είναι από τα πιο παλιά και αναγνωρίσιμα brands στο κομμάτι του καφέ. Η περιέργειά μου ήταν να δοκιμάσω τον κουπάτο. Η ιδέα είναι ότι το ειδικό χαρμάνι του κουπάτου είναι έτσι ώστε όσοι θέλουν να πίνουν σε κούπα τσαγιού ή άλλου καφέ να μη χάνουν από τη γεύση, βάζοντας την ίδια ποσότητα. Από πλευράς μάρκετινγκ ακούγεται καλή ιδέα. Από πλευράς εφαρμογής προσωπικά το αποτέλεσμα δε μου έκανε κάποια ιδιαίτερη εντύπωση. Εξακολουθώ να προτιμώ τον κλασικό, μόνο ή διπλό, ελληνικό καφέ, όπως τον έχω συνηθίσει και μου αρέσει. Επίσης, πιστεύω ότι ο φρεσκοκομμένος καφές από καφεκοπτείο είναι ένα κλικ πιο πάνω σε άρωμα και γεύση από οποιονδήποτε συσκευασμένο. Εντούτοις, οι συσκευασμένοι θεωρώ ότι διατηρούνται περισσότερο διάστημα, ενώ η εικόνα του γνωστού παπαγάλου - σήμα της εταιρίας είναι από τα πιο αναγνωρίσιμα και φέρνει στο νου ωραίες αναμνήσεις. Πρόσφατα μιλούσα με γνωστή μου που έφευγε εξωτερικό για δουλειά και σκόπευε να πάρει μαζί της ορισμένα σακουλάκια για να έχει να πίνει!

ΥΓ Η εταιρία Nestle δε ζήτησε να γράψω γι αυτή την αποστολή, μόνο να δοκιμάσω. Η δημοσίευση είναι επιλογή μου, κάτι που επιθυμώ να κάνω σε όλες τις αντίστοιχες περιπτώσεις. Θεωρώ ότι η ειλικρίνεια είναι σημαντικό στοιχείο όπως και η διαφάνεια, όπως είχα γράψει σε παλιότερη ανάρτηση. Τους ευχαριστώ για τη σχετική επικοινωνία και αποστολή.

ΥΓ1 Πολύ παλιότερη ανάρτηση σχετικά με επιπλέον χρήσεις του ελληνικού καφέ.

ΥΓ2 Για να διατηρούνται καλύτερα τα αρώματα του καφέ, μετά το άνοιγμα καλύτερα να τον βάζει κανείς στο ψυγείο μέσα σε μεταλλικό κουτάκι.

Ρύζι με μανιτάρια

Η συνταγή είναι περίπου σαν ριζότο με μερικές διαφοροποιήσεις. Απλό σχετικά πιάτο, χωρίς κρέας, για νηστεία και δίαιτα.

Υλικά (για 2 άτομα)
1 κούπα ρύζι (κατά προτίμηση για ριζότο, κάνει και το καρολίνα)
μανιτάρια πολλών ειδών περίπου μισό κιλό (καλύτερα πορτσίνι και πορτομπέλο)
1 ξερό κρεμμύδι
1 σκελίδα σκόρδο
ελαιόλαδο
1 κύβο λαχανικών
1 κούπα λευκό κρασί
αλάτι, πιπέρι, κόλιανδρο
λίγο μαϊντανό

προαιρετικά
τριμμένο τυρί (κατά προτίμηση παρμεζάνα)

Τσιγαρίζουμε το κρεμμύδι και το σκόρδο στο λάδι, αφού τα έχουμε ψιλοκόψει. Μόλις τσιγαριστούν ελαφρώς προσθέτουμε τα μανιτάρια. Όσο πιο πολλών ειδών είναι, τόσο καλύτερο το γευστικό αποτέλεσμα.

Αφού πιουν τα υγρά τους, σβήνουμε με το λευκό κρασί και ρίχνουμε και το ρύζι να τσιγαριστεί κι αυτό.

Ταυτόχρονα βάζουμε περίπου μισό λίτρο νερό να βράσει με τον κύβο λαχανικών σε άλλο κατσαρολάκι.

Αφού τσιγαριστεί το ρύζι, προσθέτουμε το ζωμό λαχανικών σταδιακά (εγώ τον έριξα σε 3 δόσεις), αλάτι, πιπέρι και κόλιανδρο. Όταν δούμε πως τελειώνει το νερό, προσθέτουμε λίγο μαϊντανό για φρεσκάδα.

Αφού κλείσουμε το μάτι ρίχνουμε, αν θέλουμε, το τριμμένο τυρί ώστε να λιώσει.

Σερβίρεται ζεστό! Καλή μας όρεξη!

ΥΓ Έκανα τη συνταγή με πλευρώτους και κλασικά μανιτάρια. Ρωτώντας ειδικούς μου είπαν ότι τα πλευρώτους είναι η χειρότερη επιλογή γι αυτή τη συνταγή.
ΥΓ1 Το πιπέρι καλύτερα να είναι φρεσκοτριμμένο.

ΥΓ2 Αντί για ελαιόλαδο ορισμένοι βάζουν βούτυρο.

ΥΓ3 Τη συνταγή μου την έδωσε η Κατερίνα από την ομάδα Μικροί Μεγάλοι.